Ojciec Alfons Pellowski SAC urodził się 25 lipca 1908 r. w Nowej Kiszewie na Kaszubach jako syn rolnika Franciszka i Marcjanny z domu Plata. Małżonkom urodziło się siedmioro dzieci. Młody Alfons zdobywał wiedzę w gimnazjum w Kościerzynie, a przygotowania do kapłaństwa rozpoczął w 1926 r. w Collegium Marianum, nowicjacie księży pallotynów w Wadowicach.
Sutannę pallotynów przyjął 15 sierpnia 1928 r. w Ołtarzewie z rąk ks. Wojciecha Turowskiego (Norbert Pellowski, brat Alfonsa, wstąpił do pallotynów cztery lata wcześniej). Pierwszą profesję Alfons złożył 15 sierpnia 1930 r., a wieczystą trzy lata później. Święcenia kapłańskie przyjął 17 czerwca 1934 r. w Poznaniu z rąk kard. Augusta Hlonda.
W latach 1929–1931 studiował filozofię, a w latach 1931–1932 odbywał studia teologiczne w Limburgu, gdzie pod kierunkiem prof. Hermanna Nekesa prowadził m.in. badania dotyczące muzyki afrykańskiej. Studia teologiczne kontynuował w latach 1932–1935 w Sucharach.
W latach 1928–1930 prowadził chór męski i chłopięcy w Ołtarzewie, a w okresie od 1932 do 1934 r. kierował męskim chórem Schola cantorum w Sucharach. Od jesieni 1935 r. nauczał śpiewu w Collegium Marianum oraz prowadził zajęcia ze śpiewu gregoriańskiego w seminarium duchownym. W Wadowicach założył i prowadził: orkiestrę dętą, mandolinową, 120-osobowy chór chłopięcy i męski, gimnazjum i liceum w Wadowicach oraz 60-osobowy studencki chór męski. Przed wybuchem II wojny światowej uczęszczał do Konserwatorium Państwowego w Warszawie, studiując m.in. grę na organach w klasie Bronisława Rutkowskiego oraz teorię muzyki u Kazimierza Sikorskiego. W czasie okupacji wraz ze swoim bratem ks. Norbertem (zamordowanym w Auschwitz w 1942 r.) prowadził sabotaż w niemieckim parku maszyn na terenie Ożarowa. Od stycznia 1942 r. w Warszawie kierował chórami oraz zajmował się działalnością organomistrzowską. W okupacyjnej Warszawie pallotynom przypadło w udziale ważne zadanie w organizacji podziemnej opieki duszpasterskiej. Pellowski angażował się w tajne nauczanie języka polskiego, historii oraz języków obcych (biegle władał pięcioma językami).
W czasie powstania warszawskiego był kapelanem VII Obwodu „Obroża” Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej. Nie są znane szczegółowe informacje o działalności Alfonsa Pellowskiego w trakcie powstania. Należy zatem przypuszczać, że tak jak wielu kapłanów, który pełnili funkcję kapelanów, udzielał żołnierzom duchowego wsparcia i dobrego słowa dającego nadzieję, odprawiał msze, spowiadał, organizował pochówek zmarłych.
W 1950 r. ojciec Alfons odszedł ze zgromadzenia pallotynów. Zmarł 3 listopada 1977 r. w Chojnicach.
Monika Mazurkiewicz
Biogram powstał w ramach III edycji projektu.
Więcej informacji znajdziesz:
- Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów (1915–2012), Ząbki 2013, str. 420
Źródła internetowe:
- Laskowski Kazimierz, Chór Kościoła NMP Królowej Apostołów w Ołtarzewie, Chór parafialno-seminaryjny „Cantus Firmus” – fragmenty z kronik, 2020, https://docplayer.pl/188861268-Chor-kosciola-nmp-krolowej-apostolow-w-oltarzewie.html [dostęp: 29.09.2021].
- Tylus Stanisław, Alfon Pellowski, Liber mortuorum. Księga zmarłych polskich pallotynów i pallotynek, pl/zmarli .php?biograf=45 [dostęp: 27.09.2021]
- Witkowski Marcin, W Powstaniu Warszawskim nadzieję, wsparcie i dobre słowo nieśli duchowni, Wadowiceonline, 2019, https://wadowiceonline.pl/kultura/14339-w-powstaniu-warszawskim-nadzieje-wsparcie-i-dobre-slowo-%20-niesli-duchowni [dostęp: 27.09.2021].
