Ksiądz Leon Pawlina urodził się w Retkach. Był jedynym dzieckiem w rodzinie. Matka i ojciec chcieli wykształcić syna, dlatego posłali go do szkoły w Łowiczu. Po ukończeniu szkoły średniej Leon podjął decyzję o wstąpieniu do Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. 19 grudnia 1932 roku otrzymał świecenia kapłańskie z rąk biskupa Antoniego Szlagowskiego. Pierwszą mszę św. odprawił w kościele parafialnym w Złakowie.
Od 1936 roku studiował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie napisał rozprawę Dymisorie w rozwoju historycznym.
W czasie okupacji ksiądz Pawlina był dyrektorem Domu Katolickiego „Roma” w Warszawie (obecnie Teatr Muzyczny Roma), a także dziekanem Obwodu AK Powiat Warszawski. Współpracował z księdzem kapelanem Mieczysławem Paszkiewiczem, ps. Ignacy.
Po powstaniu został proboszczem parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus na Tamce w Warszawie. Zajmował się odgruzowywaniem zniszczonego kościoła, rozpoczął też remont zniszczonej w czasie wojny plebanii. Wkrótce jednak został aresztowany.
Po wojnie był zaangażowany w działania podziemia antykomunistycznego, w ramach których pozyskiwał i przekazywał do redakcji „Gazety Ludowej”, działającej pod egidą PSL, tajne materiały dotyczące aresztowań działaczy Polskiego Stronnictwa Ludowego, uwięzionych księży i sowieckich oficerów w strukturach Urzędu Bezpieczeństwa. W październiku 1946 roku, podczas rewizji w redakcji przeprowadzonej przez UB, znaleziono informacje obciążające księdza Pawlinę, w wyniku czego natychmiast go aresztowano.
Ksiądz Leon Pawlina został skazany na 10 lat więzienia „za gromadzenie wiadomości, które ze względu na interes państwa winny być zachowane w tajemnicy i przekazywanie ich”. Więzienie opuścił w 1953 roku, a trzy lata później zginął w wypadku kolejowym w niewyjaśnionych okolicznościach.
Kateryna Sedyk
Biogram powstał w ramach II edycji projektu.
Więcej informacji znajdziesz:
- Archiwum Kurii Metropolitalnej Warszawskiej (AKMW), Teczka osobowa ks. Leona Pawliny:
- Dekret Kurii Metropolitalnej Warszawskiej nr 1311, 5 III 1946 r.
- Dekret Kurii Metropolitalnej Warszawskiej nr 2388, 10 V 1946 r.
- List ks. Leona Pawliny do ministra Jana Izydorczyka, 8 lipca 1955 r.
- Pismo bp. Antoniego Szlagowskiego do ks. Leona Pawliny, 12 I 1946 r.
- Pismo bp. Wacława Majewskiego do ministra Jana Izydorczyka, 31 stycznia 1955 r.
- Pismo bp. Wacława Majewskiego do ministra Jana Izydorczyka, Dyrektora Urzędu ds. Wyznań, 31 I 1955 r.
- Pismo bp. Wacława Majewskiego do Naczelnego Prokuratora Wojskowego, 30 I 1952 r.
- Pismo Kapituły Metropolitalnej Warszawskiej do bp. Wacława Majewskiego, 25 VI 1954 r.
- Pismo ojca ks. Leona Pawliny do bp. Wacława Majewskiego, 7 V 1956 r., s. 1.
- Pismo Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie do bp. Wacława Majewskiego, 30 X 1954 r.
- Zawiadomienie Kurii Metropolitalnej Warszawskiej o śmierci ks. Leona Pawliny, 13 II 1956 r.
- Zawiadomienie Naczelnej Prokuratury Wojskowej o skazanie prawomocnym wyrokiem ks. Leona Pawliny, 12 VII 1949 r.
- Augustyński skazany na 15 lat, ks. Pawlina na 10, „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, 1947, nr 187 (08.08.1947), str. 1, 4
- Historia powstania parafii i budowy kościoła na Powiślu w Warszawie – cz. V, „…u Świętej Tereski”, 2013, nr 5 (05.12.2013), str. 4, 5
- Pastuszko Marian, Szafarz święceń (kanony 1012–1023), „Prawo Kanoniczne” 43 (2000), nr 3–4, str. 112.
- Pawlina Leon, Dymisorie w rozwoju historycznym, Lublin 1936, str. 148.
- Prymicja, w: „Łowiczanin”, 1932, nr 1 (15.01.1932), str.14
- Wyrok w procesie szpiegowskim, „Głos Ludu” 1947, nr 215 (07.08.1947), str. 1.
