ks. Franciszek Ksawery Madej WIRTUALNY SPACER Urodził się 21 listopada 1912 roku w Dziewinie k. Bochni jako syn rolników Marcina i Marii z d. Szydłowskiej. Uczęszczał do pallotyńskiego Collegium Marianum, po czym wstąpił do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (księża pallotyni). Studia filozoficzne odbył w Kleczy Dolnej (1934-1935) i Wadowicach (1935-1936), a teologiczne w Ołtarzewie (1936-1940). Święcenia kapłańskie przyjął 3 czerwca 1939 roku w Warszawie z rak abp. Stanisława Galla. W pierwszych miesiącach kapłaństwa pomagał duszpastersko proboszczowi w Grobli. Na Boże Narodzenie 1939 roku powrócił do Ołtarzewa i ukończył ostatni rok studiów teologicznych. Od 1940 roku pełnił funkcję prefekta w szkołach powszechnych w Ołtarzewie i Ożarowie, gdzie m.in. prowadził krucjatę eucharystyczną chłopców i dziewcząt, organizował posiłki i półkolonie dla ubogich dzieci w ramach Komitetu Opiekuńczego, a w wynajętym domu wraz z s. Dolores Krauze, urszulanką, udzielał schronienia i wyżywienia ok. 40 dzieciom. Został również drużynowym harcerzy w drużynie „Akacja”, gdzie znany był jako „Ksawery Sęp”. W czasie II wojny światowej ks. Madej zaangażował się w działalność konspiracyjną. był kapelanem i aktywnie współpracował z oddziałami VII Rejonu AK „Jelsk-Jaworzyn” pod pseudonimem Czesław. Dowództwo uczyniło go odpowiedzialnym za magazyn broni mieszczący się na terenie ołtarzewskiego seminarium. Uczestniczył też w akacjach dywersyjnych, m.in. uszkadzaniu motocykli niemieckich poprzez wsypywanie do silników środków chemicznych czy niszczeniu ewidencji osób przeznaczonych do wywozu na roboty przymusowe. Opiekował się skrzynką kontaktową, a z Warszawy przemycał egzemplarze pism konspiracyjnych .W kwietniu 1943 roku umożliwił wtargnięcie oddziałów AK do Urzędu Gminy w Ołtarzewie i zniszczenie znajdujących się tam wykazów kontyngentów na rzecz armii niemieckiej. Katechizował w tajnej szkole, prowadzonej przez siostry-urszulanki w latach 1940-1943. W 1943 zagrożony aresztowaniem wyjechał do Biegonic k. Nowego Sączu (obecnie jedna z dzielnic Nowego Sączu), gdzie na parafii zastępował proboszcza do kwietnia 1945 r. Po wojnie został pierwszym kapelanem kliniki Akademii Medycznej w Gdańsku (przybył tam 15 VII 1945), po czym był proboszczem w Przedborowej (1951), Wałbrzychu (1952), Przechowie k. Świecia n. Wisłą, ekonomem w Wadowicach (w 1946 i 1959 r.), duszpasterzem w Kielcach (1958) i kapelanem sióstr pasterek w Topolinie k. Chełmna (1965), duszpasterzem w Szczecinie, a później (od 1971 r.) kapelanem sióstr loretanek w Warszawie. Ostatnim miejscem jego posługiwania była Częstochowa, gdzie od 1974 r. pełnił funkcję duszpasterza. Był patriotą, lubił opowiadać o dawnych dziejach polskiej prowincji. Zawsze podchodził do powierzonych mu posług z zaangażowaniem, szczególnie cenił sobie pracę wśród młodzieży, umiał znaleźć się i być pomocnym w różnych środowiskach. Szedł zawsze tam, gdzie go posyłano, z modlitwy czerpiąc siły do wykonania powierzonych mu zadań. W ostatnich latach doznał dużo cierpień fizycznych z powodu nowotworu gardła. Mimo nich pozostawał człowiekiem dynamicznym i optymistycznym; żył radościami i problemami Kościoła. W ostatnich miesiącach i tygodniach trudno było mu już spożywać posiłki, przyjmował tylko niewielkie ilości płynu, w tym czasie już na stale przebywał w szpitalu w Blachowni k. Częstochowy. Zmarł 16 lipca 1991 roku. Lidia Beliakova Bibliografia
- Jabrzemski Jerzy, Harcerze z szarych szeregów, Warszawa 1997
- Olędzka-Graffstein Izabella Działalność zgromadzenia księży pallotynów w: „Walka mieszkańców Ożarowa i okolic z okupantem w larach 1939-1945”, Warszawa 1994
- Olędzka-Graffstein Izabella „Przegląd Pruszkowski” nr 1. Pruszków
- Tylus Stanisław SAC, Wywiad z ks. Franciszkiem Madejem SAC, InfoSAC nr 1 2017
- Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów (1915-2012), Ząbki 2013
